Fokje woont in De Marene: ‘Hier ben ik meer dan mijn drankprobleem.’

Het leven van Fokje stond op de kop toen ze vijftien jaar geleden een hersenbloeding kreeg. ‘Dat heeft alles veranderd’, vertelt ze, ‘het letsel is blijvend en ik word niet meer de oude. Door geheugen- en concentratiestoornissen kan ik moeilijk voor mezelf zorgen.’

Mijn leven was een puinhoop

‘Thuis ging het niet meer. Mijn man en ik gingen scheiden, het huis moest verkocht en alles werd lastig. Ook omdat ik met een alcoholverslaving kamp. Die drank hè… als ik eentje neem, volgen er meer, er zit gewoon geen rem op bij mij. Begeleid Wonen lukte daardoor niet. Opstaan, medicatie, voor mezelf zorgen gingen allemaal mis… Het leven was een puinhoop.’

Ik voel me thuis

Daar kwam verandering in toen Fokje in juli 2019 naar De Marene van Wender verhuisde waar ze een eigen zit-/slaapkamer heeft. ‘Hier voel ik me thuis. Weet je waarom? Er wordt niet met een vingertje naar me gewezen. Dat doet me goed, want ik ben meer dan mijn drankprobleem. Ik word gewekt, herinnerd aan de medicatie, ga naar de dagbesteding en ik krijg hulp bij mijn financiële zaken. Er zijn afspraken over wanneer en hoeveel ik drink en zo blijft het drankgebruik onder controle. De medewerkers hier letten op mij en mijn gezondheid. Dat er oog en oor voor me is vind ik een mooie en geruststellende gedachte.’

Ik kan weer moeder en oma zijn en dat is genieten.

Mensenkennis, daar draait het om

In De Marene wonen 52 mensen. Fokje: ‘Van diverse pluimage kun je wel zeggen. Als medewerker moet je wel wat overwicht hebben en mensen kunnen activeren om er iets van te maken en in actie te komen. Sommige medewerkers hier zijn best jong. Eerst dacht ik: moet zo’n jong iemand mij nu zeggen wat te doen? Maar leeftijd speelt geen rol. Het belangrijkste is dat je het beste met iemand voor hebt, zónder vooroordelen. Dat je kunt sturen waar dat nodig is en aanvoelt wat iemand aan kan. Aandachtig luisteren en mensenkennis, dáár draait het om. Oh, een zorgdrive is natuurlijk ook belangrijk, want De Marene is en blijft wel een zorgvoorziening.’

Rust, structuur en genieten

Er is weer rust en structuur in Fokjes leven. ‘Ik brei en lees veel. Mijn moeder neemt regelmatig zo’n ouderwetse streekroman voor me mee als zij en m’n vader op bezoek komen. Dat hebben we gemeen, m’n moeder en ik, dat we heerlijk kunnen verdwijnen in een mooie roman. Mijn ouders hebben altijd klaar voor me gestaan en gelukkig wordt ook de band met mijn dochters hechter. We komen weer bij elkaar bezoek en dat is genieten: ik kan weer moeder en oma zijn!’