“Ik durfde niet weg te gaan”

“Ik ben vijf jaar mishandeld geweest door mijn ex-partner. Zowel fysiek als geestelijk. Ik durfde niet weg te gaan. Op een dag sloeg hij zo hard, ik zag de blik in zijn ogen, de blik van een dier, zoveel onbeheerste woede. Ik stond bij het aanrecht. Daar lag een groot mes, hij had het zo kunnen pakken. Ik zag mezelf van boven, een soort uittreding. Toen wist ik dat mijn leven in gevaar was, dat ik moest vluchten.

De politie heeft mij naar de Vrouwenopvang van Wender gebracht. Alles wat ik mee had waren twee grote tassen met spullen voor mij en mijn kinderen. Ik zal nooit vergeten hoe ik ontvangen werd door de gastvrouw. Hoe warm ik welkom geheten werd, hoe ze ons van eten voorzag, hoe ze erop aandrong dat ik moest eten.

“Ik zorg niet alleen voor jouw kinderen, ik zorg ook voor jou”, zei ze. Zoveel lieve woorden, ik moest er heel hard van huilen.

In de opvang wilde ik eerst tot rust komen, maar mijn begeleidster van Wender zei: ”Die naar school (mijn oudste kind), die naar de crèche (de jongste) en jij naar cursus.” Dat was goed! Ik was als een muis toen ik binnenkwam. Zo zou ik lang gebleven zijn als ik niet gestimuleerd was om gelijk overal aan mee te doen. Dan was ik lang blijven hangen in piekeren en negativiteit.

Ik heb alle cursussen(*) die de Vrouwenopvang aanbiedt gevolgd. Ik vond het leuk, maar het was ook heel leerzaam. Ik heb zo veel geleerd van mijn begeleiders van Wender. Sommige zinnen zitten in mijn hoofd: ‘Als je de situatie niet kunt veranderen, dan moet je zelf veranderen’, ‘Als iemand te dichtbij komt, doe dan een stap terug.’ Aan alles wat georganiseerd werd deed ik mee, ook aan de creatieve middagen met de kinderen.

In de Vrouwenopvang word je op de kop gezet

Als je uit een relatie komt waarin heel lang tegen je gezegd is dat je niets kunt, dat je niets waard bent, dan ga je dat geloven. Door de begeleiding van de Vrouwenopvang heb ik mijn angst overwonnen en mijn gevoel van eigenwaarde teruggekregen. Voor het contact met mijn ex-man ben ik niet bang meer. Ik ben sterk nu. Het contact is langzaam opgebouwd, de eerste tien keer was mijn begeleidster erbij. Voor mijn kinderen is het belangrijk dat zij contact houden met hun vader.

De jongste heeft alles niet zo bewust meegemaakt, die was nog te klein, maar mijn oudste dochter is opengebloeid in de Vrouwenopvang. Voordat we in de Vrouwenopvang terechtkwamen was ze, net als ik, heel gesloten. Net als ik, werd zij altijd gekleineerd door haar vader. Ze vond het fantastisch in de Vrouwenopvang, al die kinderen en leuke activiteiten. Ze voelde zich helemaal thuis.

Sommige kinderen willen niet meer weg uit de opvang

In het oude pand van de Vrouwenopvang hadden we een gemeenschappelijke keuken en gemeenschappelijke huiskamers. Door deze gezamenlijke ruimtes hadden we veel contacten, zowel met schoonmaak- en keukenpersoneel als met andere bewoonsters. Dat heb ik als heel fijn ervaren. Je kwam altijd iemand tegen bij wie je terecht kon. Met de andere vrouwen deelden we daar onze ervaringen. Als ik stress heb, praat ik veel, binnen een week wist iedereen alles van mij en ik alles van iedereen. We waren als een familie, we hadden allemaal veel steun aan elkaar. Ik voelde me veilig.

Toen ik na zeven maanden een eigen huis kreeg, hoefde ik niet gelijk alles alleen te doen. Mijn begeleidster heeft mij nog een tijd thuis begeleid. In mijn thuisland heb ik economie gestudeerd aan de universiteit. Mijn diploma is hier geldig. Ik loop nu zes maanden stage, hierna hoop ik betaald werk te krijgen.

Toen mij de vraag gesteld werd of ik mee wilde werken aan een interview, heb ik gelijk ‘ja’ gezegd. Ik ben iedereen van de Vrouwenopvang zo dankbaar, als ik hiermee iets terug kan doen, dan doe ik het heel graag.

Voor mij was Wender de eerste pagina van mijn nieuwe boek, mijn nieuwe leven.”

*Cursussen: Assertiviteitstraining, Ontspanningstraining, Moedercursus, ‘Liefde en zo’. Daarnaast zijn er gespreksgroepen en wekelijks creatieve middagen voor moeders en hun kinderen.