“Zonder hulp was er geen redden aan”

‘Alcohol en ik gaan niet samen.’ Ton zegt het stellig. Sinds hij de drank definitief de deur heeft gewezen, krijgt hij zijn leven weer terug. En zichzelf. In wat hij zijn ‘slechte periode’ noemt, ging alles verkeerd. ‘Zonder hulp was er geen redden aan wist ik’. Ton trok aan de bel en zo kwam Wender aan de deur met ThuisPlus.

Ton kwam naar Groningen voor een studie aan de RUG, bleef in het noorden voor werk en de liefde en had het altijd prima. Tot zijn relatie stuk liep. ‘Het was plots, het was naar en het kwam hard binnen’, zegt hij. ‘Ik greep naar de fles met alle gevolgen van dien. Als ik drink, dan…’, Ton stopt en denkt na over zijn woorden. ‘Dan gaat het slecht met mij’, gaat hij verder, ‘laat ik het zo zeggen. Drank zet alles op het spel. Mijn gezondheid, mijn sociaal leven, mijn werk. Ik heb ook m’n baan opgezegd in die slechte tijd.’

Flink toegesproken

‘Het is nu twee jaar geleden dat ik mezelf flink heb toegesproken. “Ga je zo door Ton? Of herpak je je weer?” Dat laatste, zonder twijfel! Ik wilde m’n leven terug. Dat moet je wel zélf, maar hoef je niet alléén te doen. En dus schakelde ik verslavingszorg in. Er bleek meer nodig om het tij te keren en verslavingszorg bracht me in het najaar van 2018 in aanraking met ThuisPlus van Wender. Intensieve ondersteuning aan huis, voor wie zichzelf niet meer redt. Ik had het nodig.’

Gesprekken en plannen

‘De begeleiders van Wender kwamen dagelijks langs. We hebben vooral veel gesprekken gevoerd over wat ik wil. Weer gezond zijn, weer meedoen, weer werken! ‘Hoe ga je dat doen?’, vroegen ze. We hebben signaleringsplannen gemaakt met daarin: hoe ik herken dat het minder goed gaat, wat ik dan ga doen (of laten), waar ik de afleiding vind als de drank trekt? Die gesprekken hebben me aan het denken en reflecteren gezet.

Over Thuisplus van Wender

Irene is een van Ton’s begeleiders. Ze werkt vanuit het Sociaal Pension van Wender. ‘ThuisPlus is er voor die mensen die door complexe problematiek intensieve hulp nodig hebben. Die krijgen ze aan huis en daarmee is verhuizen naar een beschermd wonen-voorziening zoals ons Sociaal Pension niet nodig. Wel kunnen ze er altijd een beroep op doen: ’s avonds mee-eten bijvoorbeeld, er tijdelijk logeren als het even niet gaat of bellen (ook ’s nachts) als er iets is. Bij Ton richtte de begeleiding zich vooral op gesprekken, op er zíjn. En af en toe namen we een maaltijd mee.’

Een wereld van verschil

‘De begeleiders hebben veel geduld met me gehad. Begin dit jaar heb ik de drank definitief de deur gewezen. Een wereld van verschil! Wender komt nog drie keer per week langs en we bouwen snel af. Qua gezondheid gaat het inmiddels veel beter en de thuiszorg komt binnenkort voor het laatst. Via VNN en de gemeente heb ik vrijwilligerswerk in mijn vroegere werkveld gekregen. Mijn leven beweegt zich de goede kant weer op. Verslavingszorg blijft in beeld voor een vinger aan de pols en verder heb ik de touwtjes zelf weer in handen. Binnenkort verhuis ik naar een nieuwe woning. Dat voelt goed, als echt het einde van de slechte tijd en een nieuw begin!

De naam Ton is gefingeerd in verband met privacy. De persoon op de foto boven aan dit ervaringsverhaal is ook niet de geïnterviewde.